-
1 conjuratus
I 1. conjūrātus, a, um 2. adj.1) союзный ( conjuratae rates O)II conjūrātus, ī m. [ conjuro ]заговорщик C, Sl etc. -
2 conjuro
conjūrō, āvi, ātum ( part. conjuratus in act. sense; v. II. infra), 1, v. n. and a., to swear together, or one with another, to band or combine together by an oath.I.In a good sense (rare but class.):2.simul omne tumultu Conjurat trepido Latium,
Verg. A. 8, 5 Serv.:ipsi inter sese decuriati equites... conjurabant sese fugae ergo non abituros, etc.,
Liv. 22, 38, 4; 26, 25, 11:in Trojam,
Mel. 2, 3, 6.—And in a Greek constr.:Graecia conjurata tuas rumpere nuptias,
Hor. C. 1, 15, 7 (cf. under II.):inter nos conjuravimus, ego cum illo et ille mecum, etc.,
Plaut. Merc. 3, 1, 38: equites Romanos conjurasse omnes, ut transitionem facerent, Auct. B. Hisp. 26.— Impers.:si ab omnibus in legem Dei conjuraretur,
Lact. 5, 8, 8.—Esp., of the milit. oath, taken at enlistment: senatus consultum, ut omnes juniores Italiae conjurarent,
Caes. B. G. 7, 1 Doberenzad loc.:milites sociique navales conjurati,
Liv. 45, 2, 1; cf.:agmina conjurata,
Ov. M. 5, 150.—Honce,Poet., transf. to inanim. things:(β).conjuratae sequuntur Mille rates, for conjuratorum,
Ov. M. 12, 6.—In gen., to unite, be united:* B.(studium, ingenium): alterius sic Altera poscit opem res et conjurat amice,
Hor. A. P. 411:conjurati venti,
Claud. III. Cons. Hon. 98; cf. id. B. Get. 49.—Act., to assent to by an oath: quae jurat, mens est: nil conjuravimus illa, Ps.-Ov. H. 21, 135 (v the pass. in connection).—II.In a bad sense, to form a conspiracy or plot, to conspire (very freq.): tu verbis conceptis conjuravisti sciens sciente animo tuo, P. Afric. ap. Gell. 6 (7), 11, 9:2.inter se,
Sall. J. 66, 2:cum aliquo in omne flagitium et facinus,
Liv. 39, 16, 5; cf.:in facinora,
id. 39, 16, 3:in Philippi caedem,
Curt. 7, 1, 6:cum totā Italiā pro partibus suis (sc. Antonii),
Suet. Aug. 17: in mortem patris, * Quint. 4, 2, 72:contra rem publicam,
Cic. Sull. 25, 70:contra populum Romanum,
Caes. B. G. 2, 3:de interficiendo Cn. Pompeio,
Cic. Mil. 24, 65:haec (tecta) incendere,
Liv. 27, 3, 4:ut urbem incenderent,
id. 4, 45, 1:ut quaestio de iis habeatur, qui coierint conjurarintve, quo stuprum flagitiumve inferretur,
id. 39, 14, 8.— Absol.:ut cupiam conjurare, si quisquam recipiat,
Cic. Fam. 5, 6, 2.—In a Gr. constr. with inf.:patriam incendere,
Sall. C. 52, 24 Kritz; cf.:caelum rescindere,
Verg. G. 1, 280.—Hence, subst.: conjū-rāti, ōrum, m., conspirators, Cic. Cat. 4, 10, 20; Sall. C. 52, 17; Suet. Caes. 17; 80; 82; id. Tib. 9; id. Claud. 11.—Poet., transf., of inanim, things:conjurata arma,
Ov. M. 15, 763 (cf. supra, I. 2.):Ister,
Verg. G. 2, 497.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Русский