Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

conjuratae rates O

  • 1 conjuratus

    Латинско-русский словарь > conjuratus

  • 2 conjuro

    conjūrō, āvi, ātum ( part. conjuratus in act. sense; v. II. infra), 1, v. n. and a., to swear together, or one with another, to band or combine together by an oath.
    I.
    In a good sense (rare but class.):

    simul omne tumultu Conjurat trepido Latium,

    Verg. A. 8, 5 Serv.:

    ipsi inter sese decuriati equites... conjurabant sese fugae ergo non abituros, etc.,

    Liv. 22, 38, 4; 26, 25, 11:

    in Trojam,

    Mel. 2, 3, 6.—And in a Greek constr.:

    Graecia conjurata tuas rumpere nuptias,

    Hor. C. 1, 15, 7 (cf. under II.):

    inter nos conjuravimus, ego cum illo et ille mecum, etc.,

    Plaut. Merc. 3, 1, 38: equites Romanos conjurasse omnes, ut transitionem facerent, Auct. B. Hisp. 26.— Impers.:

    si ab omnibus in legem Dei conjuraretur,

    Lact. 5, 8, 8.—

    Esp., of the milit. oath, taken at enlistment: senatus consultum, ut omnes juniores Italiae conjurarent,

    Caes. B. G. 7, 1 Doberenzad loc.:

    milites sociique navales conjurati,

    Liv. 45, 2, 1; cf.:

    agmina conjurata,

    Ov. M. 5, 150.—Honce,
    2.
    Poet., transf. to inanim. things:

    conjuratae sequuntur Mille rates, for conjuratorum,

    Ov. M. 12, 6.—
    (β).
    In gen., to unite, be united:

    (studium, ingenium): alterius sic Altera poscit opem res et conjurat amice,

    Hor. A. P. 411:

    conjurati venti,

    Claud. III. Cons. Hon. 98; cf. id. B. Get. 49.—
    * B.
    Act., to assent to by an oath: quae jurat, mens est: nil conjuravimus illa, Ps.-Ov. H. 21, 135 (v the pass. in connection).—
    II.
    In a bad sense, to form a conspiracy or plot, to conspire (very freq.): tu verbis conceptis conjuravisti sciens sciente animo tuo, P. Afric. ap. Gell. 6 (7), 11, 9:

    inter se,

    Sall. J. 66, 2:

    cum aliquo in omne flagitium et facinus,

    Liv. 39, 16, 5; cf.:

    in facinora,

    id. 39, 16, 3:

    in Philippi caedem,

    Curt. 7, 1, 6:

    cum totā Italiā pro partibus suis (sc. Antonii),

    Suet. Aug. 17: in mortem patris, * Quint. 4, 2, 72:

    contra rem publicam,

    Cic. Sull. 25, 70:

    contra populum Romanum,

    Caes. B. G. 2, 3:

    de interficiendo Cn. Pompeio,

    Cic. Mil. 24, 65:

    haec (tecta) incendere,

    Liv. 27, 3, 4:

    ut urbem incenderent,

    id. 4, 45, 1:

    ut quaestio de iis habeatur, qui coierint conjurarintve, quo stuprum flagitiumve inferretur,

    id. 39, 14, 8.— Absol.:

    ut cupiam conjurare, si quisquam recipiat,

    Cic. Fam. 5, 6, 2.—In a Gr. constr. with inf.:

    patriam incendere,

    Sall. C. 52, 24 Kritz; cf.:

    caelum rescindere,

    Verg. G. 1, 280.—Hence, subst.: conjū-rāti, ōrum, m., conspirators, Cic. Cat. 4, 10, 20; Sall. C. 52, 17; Suet. Caes. 17; 80; 82; id. Tib. 9; id. Claud. 11.—
    2.
    Poet., transf., of inanim, things:

    conjurata arma,

    Ov. M. 15, 763 (cf. supra, I. 2.):

    Ister,

    Verg. G. 2, 497.

    Lewis & Short latin dictionary > conjuro

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»